Maaike

Maaike kreeg zo’n dertien jaar geleden een ernstig ongeluk, waardoor ze dingen nu niet meer kan zoals ze zou willen doen. Ze liep na het ongeluk namelijk niet aangeboren hersenletsel op en daarnaast nog, zoals ze zelf zegt, ‘iets dat BPPD’ heet (extreme, plots optredende draaiduizeligheid). “Het komt er eigenlijk op neer dat mijn batterij sneller leeg loopt dan bij een gemiddeld persoon en dat het langer duurt voordat die weer is opgeladen.” De draaiduizeligheid, die kun je volgens Maaike het beste vergelijken met het gevoel dat je krijgt na zo’n honderd rondjes in de breakdance op de kermis. “Als ik daar last van heb, moet ik me echt overal aan vasthouden. Dan is even de trap oplopen al een hele opgave.”

De impact die het ongeluk had, was niet te overzien. Zo kon ze de eerste maanden na het ongeluk kon bijna niks zonder dat ze last kreeg van duizeligheid of hoofdpijn. Maar één ding bleek geen probleem: haken. Binnen de kortste tijd haakte ze hele werken bij elkaar, van kleine cakejes tot immens grote dekens. “Heel veel kon ik gewoon niet, en haken lukte me wel. Dat gaf me een stukje voldoening en ook wat zelfverzekerdheid. Zo van: dit lukt me al, de rest komt vast wel weer. Daarnaast ontspant haken me heel erg en het zorgt ervoor dat ik m’n rust pak, die heb ik immers nog steeds hard nodig.”

Maaike is van origine graag bezig, niks doen zit er voor haar eigenlijk niet in. Mensen in haar omgeving hebben daarom ook nog steeds moeite met haar beperking: die zijn de ‘oude’ Maaike gewend, niet de Maaike die plannen af moet zeggen omdat ze te moe is of zo duizelig is dat ze niet uit bed kan komen. “Dat is de harde realiteit en dat is tot op de dag van vandaag heel pijnlijk. Maar de opmerkingen van mensen die me niet kennen, van wildvreemden, die komen nog harder aan. Een paar jaar geleden liep ik naar een vriendin toe en door de duizeligheid schuifelde ik, ik moest me echt constant vasthouden. Er was toen een meisje die tegen haar moeder zei: ‘Mam, waarom loopt die mevrouw zo raar?’, waarop haar moeder antwoordde: ‘Kijk daar maar niet naar, die is gewoon dronken of aan de drugs’. Die opmerkingen wennen nooit.”

Mensen zien haar beperking niet aan de buitenkant, en hoewel dat heel fijn lijkt, is het voor Maaike juist niet zo. Ze hoopt dat mensen eens minder snel oordelen, en veroordelen, op het kleine stukje dat ze meekrijgen. “Er gaat een heel verhaal achter schuil, en dat geldt voor iedereen.”

Maaike hoort bij de Club van Roosendaal.
De club waar jij ook bij hoort.