Joyce, 31

“Het zou wel raar zijn als ik nu zeg dat ik van auto’s hou” zo begint ons gesprek. Want van planten houdt ze, natuurlijk. Ze zit er op onze foto middenin. Want plantjes is een van haar grootste hobby’s. De hobby is eigenlijk begonnen toen ze heel lang, door de pijn, in bed lag. Ze keek naar de kleine dingen die nog wel konden en genieten van planten was zo’n klein ding dat absoluut nog kon. Genieten van de kleuren en datgeen onze natuur zomaar maakt. Wow.

Joyce heeft lang pijn gehad, “Maar niemand geloofde me”. Het heeft heel lang geduurd voordat ze een goede diagnose kreeg. Joyce heeft een dubbele beenstandsafwijking. Een van de twee is inmiddels al rechtgezet, maar die operaties zijn zo enorm ingrijpend – de andere operatie komt er niet meer. Dus is dit de situatie, Joyce in een rolstoel. Of ze daar vrede mee heeft? “Ik heb inmiddels zelf wel geaccepteerd dat ik een beperking heb, maar ik vind het nog erg moeilijk hoe andere mensen ermee omgaan”. Ze ervaart namelijk buitensluiting en discriminatie, omdat mensen haar in een rolstoel zien zitten. Complimenten omdat ze alleen naar de stad kan bijvoorbeeld, de blikken, het wijzen of haar ongevraagd filmen. Dat zorgt dat ze zich soms minder mens voelt.

Als je Joyce in een woord zou moeten samenvatten, is het eerste woord dat oppopt: ‘Doorzetter’. Want bij de pakken neerzitten, dat doet ze niet. Ondanks alle pijn en operaties blijft ze leuke dingen doen, heeft ze twee studies afgerond en is ze altijd opzoek naar dingen die ze wel kan. Ook al zit ze in een rolstoel, stilzitten kan ze niet.

Joyce hoort bij de club waar jij ook bijhoort.
Welkom bij de club van Roosendaal.